From My Cache Memory...

ஸ்ரீராமும் ஸ்வாதியும் சூப்பர் மார்க்கெட் போயிருந்தார்கள். ஒவ்வொரு மாதமும் மளிகை சாமான் மற்றும் வீட்டிற்கு தேவையான பொருட்கள் வாங்கவும் போகும் அதே வழக்கமான விசிட் தான்.     மளிகை சாமான்களை முடித்துவிட்டு, காய்கறி பக்கம் வந்தார்கள். ஸ்ரீராம் டிராலியை வைத்துக்கொண்டு நிற்க, ஸ்வாதி காய்கறிகளை எடுக்க சென்றாள். முதலில் கொஞ்சம் காய்கறிகளை எடுத்துக்கொண்டு ஸ்வாதி வரும் வேளையில், வேறொரு பெண்மணி வந்து ஸ்ரீராமின் டிராலியில் கொஞ்சம் சாமான்களை வைத்துவிட்டு வண்டியையும் ஸ்ரீராமையும் ஒரு கணம் ஒரு மார்க்கமாக பார்த்துவிட்டு சென்றார். யாருங்க அது? தெரியலடி என்று சொல்லிவிட்டு, அந்தப் பெண்மணி சென்ற திசையைப் பார்த்தான் ஸ்ரீராம்.   அதெப்படி யாருன்னே தெரியாம வந்து நம்ம டிராலில சாமான் வெப்பாங்க? வெச்சது மட்டுமில்லாம, அப்படியே வெச்ச கண்ணு வாங்காமப் பாக்கறா? சொல்லுங்க.. யாரு அது? என்று கோபமாக கேட்டார். சத்தியமா தெரியாதுடி...   இதற்குள் அந்தப் பெண்மணி கை நிறைய சாமான்களுடன் மீண்டும் வந்தார்.   ஸ்வாதி கோபமாகப் பேசிக்கொண்டிருப்பதைப் பார்த்துவிட்டு,   ஷ்யாம், யாரு இவங்க? எதுக்கு உன

இன்று: அவனும் நண்பரும் காரில் பயணித்துக் கொண்டிருந்தனர். சைரன் சத்தம் கேட்டது. உடனே காரை ஓரங்கட்டி நிறுத்திவிட்டான். ஏன் வண்டியை நிறுத்தின? ஆம்புலன்ஸ் சைரன் சத்தம் கேக்குதே.. அதான். அதுக்கு என்ன இப்போ? ஆம்புலன்சுக்கு வழிவிட்டு, வண்டியை ஓரங்கட்டினான். இரண்டு மாதங்களுக்கு முன்: காலையில் எழும்போதே, ச்சே.. இன்னிக்கு வெள்ளிக்கிழமையா.. ஆபீஸ்ல மீட்டிங் வெச்சு உசுர வாங்குவாங்களே என்று அலுத்துக்கொண்டான். காரணமேயில்லாமல் சிணுங்கிக்கொண்டிருந்த 3 வயது மகள், ஸ்கூல் ஐ.டி. கார்டை தேடிக்கொடுக்க சொன்ன 8 வயது மகனிடம், சட்னியில் உப்பு குறைவாகப் போட்ட மனைவி, பேப்பர்காரனை இன்னும் காணுமேடா என்று கேட்ட அப்பா, என எல்லாரிடமும் சிடுசிடு தான் . ஒருவழியாக அறக்கப்பறக்க கிளம்பி அலுவலகம் வந்தான். மீட்டிங்குக்கு தேவையான ரிப்போர்ட் எல்லாம் தயார் செய்தான். வாடா ஒரு தம்மும் காபியும் போடலாம் என்றான் நண்பன். மீட்டிங் இருக்கே டா. மேனேஜர் காட்டுக் கத்து கத்துவான் டா... உனக்கு தெரியும்ல.. டேய் 11 மணிக்கு தான் மீட்டிங். இப்போ மணி 10.40. பத்து நிமிஷத்துல